Meditatie Hoe kom ik in de hemel?

Heere, denk aan mij
Lukas 23: 42

Een vraag waar je mee kunt zitten: Hoe kom ik in de hemel? En die andere vragen oproept. Bijvoorbeeld: Wat moet ik doen om in de hemel te komen? Of: Welke weg gaat naar de hemel? Ja, hoe kom ik eigenlijk in de hemel? Een vraag die mensen al eeuwenlang bezighoudt. Ook Maarten Luther. Hij gebruikte er andere woorden voor, maar toch. Luther vroeg zich af: “Hoe krijg ik een genadig God?” Een vraag waar de reformator lang mee heeft geworsteld in zijn leven. Want wie Gods genade niet heeft ervaren in eigen leven, komt niet in de hemel.

De vraag is trouwens niet: Hoe kom ik in de hel? Dat antwoord is eenvoudig; daar hoef je niets voor te doen. Sinds de zondeval in het paradijs is de weg naar de hemel gesloten. Voor u, voor jou en voor mij. En is iedereen op weg naar de hel. Ténzij de Heere komt met Zijn wonderlijke genade en alles anders, alles nieuw wordt. De Bijbel laat zien dat wij niet automatisch op weg zijn naar de hemel. Integendeel! Luther, en velen met hem, hebben daarom de vraag gesteld hoe je als zondig mens tóch in de hemel kan komen.

Nou, dat kan alleen door Christus. Want zonder Christus is er geen hemel en komen wij niet in de hemel. Zonder Christus verlangen wij zelfs niet naar de hemel. De vraag blijft staan: Hoe kom ik in de hemel? Dat is een vraag naar de juiste weg. En de vraag moet gesteld: Ben je op de goede weg? Op die smalle weg die leidt naar Gods eeuwige toekomst? Christus noemt twee wegen in Zijn onderwijs. De brede weg die uitmondt in een brede poort, maar die leidt tot het verderf. En de smalle weg met een nauwe poort, die leidt tot het leven. De vraag is of je op dat smalle pad bent. Dat kan trouwens niet en nooit zonder Christus, Die van Zichzelf zegt: “Ik ben de Weg.” De weg naar de hemel, loopt via Christus. Die de Deur is. En als iemand door die Deur – door Christus Zelf dus – binnenkomt, zal hij behouden worden en eeuwig leven ontvangen. Want, wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven. Het eeuwige leven begint niet pas ná je overlijden. Het eeuwig leven begint nú al, als je in Christus bent. De apostel Paulus verlangt erg om heen te gaan. Hij schrijft in de Filippenzenbrief: “Want voor mij is leven Christus en sterven winst.” Sterven is geen verlies, maar winst voor Paulus. Geen nadeel, maar voordeel. Wij spreken er meestal anders over. Als iemand is overleden, dan zeggen we dat we een geliefde hebben verloren. En zo ervaren wij het vaak ook: als een verlies. Maar de Bijbel spreekt niet over verlies, maar over winst. Paulus kan daarom zeggen: “Ik heb de begeerte om heen te gaan.” Naar de hemel? Nee, zo zegt Paulus het niet. De apostel is niet bezig met de vraag: Hoe kom ik in de hemel? (En eigenlijk is dat helemaal geen goede vraag!) Nee, de apostel verlangt ernaar om bij Christus te zijn. Dát is voor Paulus verreweg het beste. Dan wordt sterven echt winst. Sterven boezemt de apostel geen angst in. Voor hem betekent het gewoon “heengaan”. Naar de plek waar de Heere woont en troont.

Hoe kom ik bij Christus als ik Hem nog niet ken? En heb ik daar nog tijd voor? Is het nog niet te laat? Denk eens aan die geschiedenis van de drie kruizen op Golgotha; Christus tussen de twee misdadigers.
Een tijd geleden zag ik een middeleeuws schilderij van de kruisiging. De éne misdadiger moest niets hebben van Christus en had zijn boze gezicht radicaal afgewend van het Lam aan het kruis. Maar de andere misdadiger keek vol hoop en verlangen naar Christus. Naar het Lam en het bloed dat vloeide. En Christus keek deze misdadiger aan, met ogen vol liefde. Een zondaar aan het kruis plaatste zijn voeten op de smalle weg en gaat achter het Lam de hemel in!

Hoe kom ik in de hemel? Een begrijpelijke vraag. Maar beter is: Hoe kom ik bij Christus? Een vraag over je eeuwige bestemming. De moordenaar aan het kruis zocht zijn heil bij de Christus aan het kruis. “Heere, denk aan mij, als U in Uw Koninkrijk gekomen bent.” 
“Denk aan mij.” Woorden als een echo uit Israëls geschiedenis. Jozef zit gevangen in Egypte. Hij legt de dromen uit van de schenker en de bakker. Jozef zegt tegen de schenker: “Maar denk aan mij, wanneer het u goed zal gaan.” En we kennen de geschiedenis: “Maar de schenker hij vergeet al wat Jozef voor hem deed…” Pas later herinnert hij zich Jozefs woorden.

Denk aan mij. Woorden die eeuwen later opnieuw klinken. Uit de mond van een misdadiger aan het kruis. Heere, denk aan mij wanneer het U goed zal gaan. Zo meteen gaat U naar Uw heerlijk Koninkrijk. De hemel binnen. Daarom: Jezus, denk aan mij. Naast Jezus hangen twee zondaars. De één zet voorzichtig een stap op de
smalle weg. De ander blijft op de brede weg. Tegen de zondaar op het smalle pad zegt Jezus: “Voorwaar, zeg Ik u, heden zult u met Mij in het paradijs zijn.” Jezus neemt de zondaars aan. Een zondaar aan het kruis komt aan het einde van zijn leven bij Christus en mag de hemel binnen.
Zó’n God hebben wij, die met Zijn liefde en barmhartigheid zondaars tot Zich roept in Zijn eeuwig Vaderhuis met de vele woningen.