Meditatie Vruchten der bekering waardig

Brengt dan vruchten voort,
der bekering waardig.

Mattheüs 3:8

Johannes de Doper predikte de doop der bekering tot vergeving der zonden. Zo staat het in Markus 1:4 en in Lukas 3:3. Als men door hem gedoopt wilde worden, dan moest men zijn zonden belijden, met een hartelijk berouw. Door de zonden te haten en te laten en in een nieuw Godzalig leven te wandelen. Dan kwam de doop tot zijn recht. Want als men gedoopt werd, dan ging men als een vuile zondaar, die de dood verdiend had, de dood in; om daarna eruit op te staan tot een nieuw leven. 
Nu kwamen er allerlei mensen naar Johannes. Er waren tollenaren bij en soldaten en meer van dat soort. Onder hen die tot zijn doop kwamen, bevonden zich ook Farizeeën en Sadduceeën. Dat waren in de ogen van de mensen de ‘elite’ van het volk. Dat waren zij ook in hun eigen ogen. Wat hen naar de oevers van de Jordaan gedreven heeft, is niet met zekerheid te zeggen. Het was niet de last van hun zonde die hen drukte. Mogelijk zijn zij gegaan uit nieuwsgierigheid, om te zien hoeveel mensen Johannes toch wel trok. Het is ook mogelijk dat zij gingen om van de mensen gezien te worden. Doch zij kwamen niet met een door schuldbesef getroffen en verslagen hart. Zij kwamen niet als arme zondaren, maar als ‘vrome lieden’.
Johannes de Doper is vol van de Heilige Geest. Hij doorziet hen. Als een getrouwe dienstknecht van God gaat hij ook eerlijk met hen om. Hij noemt hen adderengebroedsels. Dat zijn voortbrengsels van adders. En adders zijn giftige beesten. Zij behoren tot de familie van de slang. De slang is in de bijbel het beeld van de duivel. Dat wat adders voortbrengen in geestelijk opzicht, zijn niets anders dan kwade vruchten. Vruchten doen ons denken aan bomen. Kwade bomen brengen kwade vruchten voort. Zo was het nu met de Farizeeën gesteld. Zij hadden een mooie schijn, maar van binnen waren zij onbekeerd. En daar Johannes deze ‘eerwaarde heren’ in hun ware gedaante ziet, weigert hij hen te dopen. En hij zegt het hen ronduit: “Brengt dan vruchten voort, der bekering waardig”. En hij zegt het niet alleen tot hen, maar tot de hele schare mensen. En over de eeuwen heen dus ook tot ons. Wat dat voor vruchten zijn? ‘Vruchten der bekering waardig’ zijn vruchten die bij een waarachtige bekering passen. Om die vruchten voort te kunnen brengen, moet er een totale vernieuwing van de mens plaats hebben. Deze vernieuwing van de mens is de wedergeboorte. Dat is geen werk van beneden, maar een werk van Boven. Het is een werk van Gods vrijmachtig welbehagen.

Een eerste vrucht der bekering waardig is een waarachtig berouw. Men heeft dan smart in het hart dat de zonden tegen een goeddoend God bedreven zijn. Men wordt dan uitgedreven, niet naar buiten, zoals de Farizeeën, om op de hoeken van de straat lange gebeden te doen, om van de mensen gezien te worden. Doch men wordt uitgedreven naar de binnenkamer, om achter gesloten deuren zijn zonden voor God te belijden en te bewenen en om te smeken: “Vergeef mij al mijn zonden, die Uwe hoogheid schonden …”

De volgende vrucht is dat men de zonden gaat haten en vlieden. Dat men tegen de zonden, die nog tegen de wil overgebleven zijn, gaat strijden. Men zou dan alle kwaad wel met wortel en tak uit willen roeien, men zou zo graag heilig voor God willen leven. Niet voor de mensen, maar voor God. Niet om daardoor in de hemel te komen, maar omdat God het zo waard is.

Nog een vrucht der bekering waardig is dat men een hartelijke lust krijgt om naar al de geboden Gods te leven. Want die zijn heilig en goed. En al wordt het volbrengen dan niet gevonden, het willen is er nochtans wel. En daar men niet kan zoals men wil, blijft er een smart over in het hart die doet zeggen: “Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam dezes doods?”

Die, in hun zonden en ellenden,
tot Hem zich ter genezing wenden.

Wie dat beleven, komen ook in de vruchten openbaar. Zij brengen goede vruchten voort, der bekering waardig. Doet u dat ook?