Meditatie Stad zonder tempel

En ik, Johannes, zag de heilige stad,
het nieuwe Jeruzalem, …
En ik zag geen tempel in dezelve;
want de Heere, de almachtige God,
is haar Tempel, en het Lam.
Openbaring 21:2a en 22

Na de vakantie mogen we ons opmaken voor een nieuw werkseizoen in de kerk. De Heere gaat voort met Zijn kerk-vergaderend werk en wil ook ons daarin een plaats geven en meenemen. Ter bemoediging en tot stimulans wijzen we elkaar op het einddoel, waarheen de Heere voor en met Zijn kerk onderweg is.

In dit visioen ziet Johannes de erfenis die God heeft weggelegd voor Zijn volk. Een erfenis die hun deel zal worden als de nacht van de wereldgeschiedenis ten einde is en door het oordeel heen de dag van de herschepping is aangebroken.
Johannes ziet een stad die hem doet denken aan Jeruzalem. Tegelijk is alles anders, nieuw. Het is de herschapen stad van God, waar alles overstraald wordt door de luister van Zijn majesteit. Zij is het beeld van het nieuwe leven, zoals zich dat op de nieuwe aarde ontplooien zal tot verheerlijking van God. Het leven in die stad beantwoordt volmaakt aan Gods bedoelingen. Het is een geschikte woonplaats voor de bruid van het Lam, waar Hij haar plaats bereid heeft. Heerlijk eindresultaat van Gods werk.
Het is dan ook een heilige stad. Daar hoort dus niets onreins thuis. Alleen wat bij God hoort en past. Alleen wat gereinigd is door het bloed van het Lam en vernieuwd is door de Geest van het Lam.
Dit toekomstbeeld wil het leven stempelen van de pelgrims onderweg naar die stad. Wat dat voor mensen zijn? Zij zijn weggeroepen uit de stad van de wereld, waarin ze geboren waren. Gelokt door de belofte van God zijn zij op weg gegaan naar de stad die fundamenten heeft. Levend uit Gods belofte worden zij vreemdelingen in deze wereld en zien ze verlangend uit naar die stad van God. Bent u, ben jij zo’n pelgrim? Zij alleen hebben toekomst.

Als Johannes nader kennismaakt met de heerlijkheid van het nieuwe Jeruzalem, doet hij een ontdekking die hem als Israëliet met verbazing vervult. Deze Godsstad heeft geen tempel! De tempel was de glorie van het oude Jeruzalem. Want in die tempel woonde God te midden van Zijn zondaarsvolk op grond van het bloed der verzoening. Daar was Hij te vinden voor eenieder die verlangde naar Zijn genadige gemeenschap en zegen.
Maakt dat niet ook vandaag nog het voorrecht en de vreugde van de kerkdienst uit? Dat de Heere Zich daar wil laten vinden onder de prediking van Zijn Woord, waardoor de verzoening bediend wordt? Stel u voor, dat dat wegvalt! Of zou u dat wel kunnen missen? Maar hebt u dan wel belang bij de erfenis die wacht?
Johannes’ verbazing duurt niet lang. Hij ziet: een aparte tempel is niet meer nodig. De Heere Zelf is haar Tempel en het Lam. Dat betekent, dat er geen verschil meer is tussen zondag en maandag; tussen kerk en straat; tussen eredienst en dagelijks leven.

Zo is het nu bepaald nog niet. Wie vandaag echt omgang met de Heere zoekt, wordt maar al te vaak gehinderd door zonden en zorgen, het rumoer van de wereld, de jacht van de tijd. Dingen die je in de binnenkamer en de kerk achtervolgen en een werkelijke ontmoeting met de Heere in de weg kunnen staan.
In de stad zonder tempel is dat eindelijk voorbij. Daar is het leven helemaal zoals God het bedoelde: eeuwig met de Heere, onder Zijn ogen, aan Zijn hand en tot Zijn eer. Wie daar belang bij kreeg, zal zich bij het begin van een nieuw kerkenwerkseizoen met vreugde laten nodigen door Gods pelgrimsvolk onderweg naar deze toekomst: Kom ga met ons en doe als wij!